Hayatım boyunca anlamsız yere , koşup durmuşum. Bazen dinlenmişim,gönül kapılarında.Bazen su içmişim hiç tanımadığım birinin elinden.Ama hiç helallik almamışım.Ve ben koşarken cok kişiye celme takmıs,cok can yakmısım.Çaldığım gönül kapılarından , arkama bakmadan kaçmışım.
Bir gün yorulduğumu hissettiğimde ,dinlenmek için durduğum bir gönül kapısında,bende vurulmuşum.Bu sefer arkama bakmadan kaçmak yerine , oraya yığılıp kalmışım.Ama zalim olmuş gönül verdiğim,belki de zalimmiş.Bilememişim.
Masal böyle başlamış , durup düşünmüşüm.Anlamışım ki can yakmamak ,celme takmamak,helallik almak gerek...
Masala gelince,sadece bir sonuc cıkarmısım.Yığıldığım yerde yaşayabildiğim kadar yaşamışım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Nereye kadar susacaksın ! Dökül !