Bak bir varmış ,bir yokmuş.

Hayatım boyunca anlamsız yere , koşup durmuşum. Bazen dinlenmişim,gönül kapılarında.Bazen su içmişim hiç tanımadığım birinin elinden.Ama hiç helallik almamışım.Ve ben koşarken cok kişiye celme takmıs,cok can yakmısım.Çaldığım gönül kapılarından , arkama bakmadan kaçmışım.


Bir gün yorulduğumu hissettiğimde ,dinlenmek için durduğum bir gönül kapısında,bende vurulmuşum.Bu sefer arkama bakmadan kaçmak yerine , oraya yığılıp kalmışım.Ama zalim olmuş gönül verdiğim,belki de zalimmiş.Bilememişim.

Masal böyle başlamış , durup düşünmüşüm.Anlamışım ki can yakmamak ,celme takmamak,helallik almak gerek...

Masala gelince,sadece bir sonuc cıkarmısım.Yığıldığım yerde yaşayabildiğim kadar yaşamışım...

sende de var Bal parmak durma sende at...

İnsanların birbirini kullanması,umursamadan kendi halimizde iken karşılaştığımız her insan bizi umursamaya başlıyor.Kimseye umurumda değilsin diyemeyen bizler sonradan umursanmamanın acısını çekiyoruz bana dokunmayın diyene kadar dokunuyor insanlar bizden haberdar veya değil,dokunuyor işte.insan duygularıda gelişen teknoloji gibi dokunmatik oldu ve duygularımızı parmaklayan o kadar çok insan varki bu parmaklama olayını neden terbiyesizlik olarak görmüyorlar anlamıyorum,kusura bakmayın ama ben bu teknolojiye ayak uyduramıyorum.Millete parmak atmak adetim değildir ister duygu olsun ister... neyse işte.
sonuç olarak Dünya bir kase bal durma sende parmakla..herkeste var bal parmak..afiyet olsun...

şimdilerde aklıma bişey takıldı,her yemekten sonra ekmek kırıklarını toplayan sevap kazanıyormuş,küçüklükten beri bunu söylerler,peki ya onca hayal kırıklığı yaşayan insanın kırıkları,onları toplayan ne kazanıyor?ben size söyleyeyim umut kazanıyor..ve eğer umudu da tanımlayacak olursak,eski bir fakirin dediği gibi ''umut=fakirin ekmeğidir.''sonuç olarak ben buna doğal denge diyorum; Ekmek=kırıntı=umut=fakirin ekmeği...
Global warming!
''Ekmeğinizi elletmeyin''

:)

Her insan hayallerinin gerçek olmasını ister,hayatının istediği gibi gitmesini,sevdiği insanla beraber olmak,hayatının kalanını önemli biri olarak sürdürmek sadece ona değer veren biriyle.onu değerli hissettirmesi,güven vermesi. ama atlamamak gereken birşey vardır ve aslında hep atlanır,peki o ona ne kadar kendini önemli hissettirebiliyor ve aslında sadece onu çok önemsemesi ve ona güvenip gerçekten ama gerçekten onu benimsemesi sadece beni gerçekten seven biri var nede olsa deyip zor anlarında onu hatırlamak değil onu her anında düşünmek iyi gününde ve kötü gününde dahi!

Hepimiz bundan şikayetçiyiz aslında sevdiğin insan başka birileri ile güler eğlenirken yani halinden memnun iken sevdiği ne yapıyor acaba sıkıntısı var mı deyip onu sormak onu anlamak yada bunun gibi şeyler eminim çoğunuz anlıyorsunuzdur hatta böyle hissetmişsinizdir! hatalı benmiyim vurdumduymaz mı olmalıyım herkesin kendi hayatı, seviyorum yeter daha ne olsun? mu demeliyim! Sorun onun sorunu beni sadece benle olan şeyleri ilgilendirir mi demeliyim? Sevdiğin insan için hayatını karartmaya değer mi? o kendini sadece sana adarsa evet değer çünkü sen zaten kendini ona adamak için hayatını karartmışsındır hatta aslında karartmakta değil inanamışsın onu sevdiğine o kadar inanmışsın ki gözün sadece onu görüyor! Başka görmem gereken gerçek diye bişey yok çünkü zaten benim gerçeğim sevgim sensin ve seni seviyorsam eğer bana hangi gerçekten bahsediyorsun aslında sahte olandan mı?neyse bu benim kendi inandığım bişeydir belki delice ama ya aslında olması gereken bu ise ve bu bizim kurtuluşumuz mutlu bir hayat sürmemizin anahtarı ise! Ben maymuncuk olmak istemiyorum anahtarı sadece bende ve sevdiğimde olan eşsiz bir kilit istiyorum! Acaba böyle biri var mıdır? Deyişinizi şimdiden duyuyorum ve iç geçirişinizi. Işte bu hayat ve ben kendimi bunu bulmaya adadım neden sahte olanı gerçekmiş gibi görmeye çalışıyorum ki sahte olan beni gerçek olarak kabullenmek zorunda ve asla durmayacağım her ne olursa olsun!

Kendimi çok kandırdım ‘acaba’ diye ama buda benim talihsizliğim. Pişman değilim ben inandım ama şuana kadar kimse benim kadar buna gerçek olarak inanmadı.bu bir deney değildir bu gerçek mutluluğu aramaktır bu gerçekten mutlu olduğunu hissetmektir.sevdim,sevildim,bu konuda cesaretliyim ama kendim kadar cesareti kimsede göremedim.

Kimseyi neden buna inanmıyorsun diye suçlayamam çünkü anlıyorum sizinde inandığınız şeyler var belki bir meslek yada sadece normal monoton bir yaşam yada herhangi birşey ama gerçekten neye inanmak geçici bişeye mi yoksa daima kalıcı olana mı? birşeyler akıp gidiyor belki başlamak için geç yada düşünmek için erken ne farkeder ki siz okurken hala geçiyor her satırda biraz daha eskiyor,yaşlanıyoruz! Gerçek doğru size bulana kadar arayın belki çok yakınınızda belki düşlerinizden akıp gidiyor pes etmemek,sarılmak,hissetmek ne pahasına olursa olsun! Vazgecmeyin!!!! En azından ararken mutlu olun amacınız olsun!

 Size ne kadar sacma gelsede hatta başka işin yokmu senin desenizde gerçekten mutlu olamadıktan sonra başka işim yok EVET. Size saygı duyuyorum sizde buna saygı duyun! Hatalarınızdan kurtulamassınız ama onları düzelte bilirsiniz! Ben bunu yapmaya çalışıyorum en azından kendimce! Tavsiye değil en azından sadece şuan hayalini kurun ve sadece hayalini kurarken nasıl mutlu olduğunuzu kendiniz hissedin!... sizleri seviyorum!...

-hiçgelmemişteaslındagelmiştegelmemişyahutgelecektekisevgiliyehitabenözlemdolusacmalıklar...

Selam efeniim ...
Az once bir arkadaşla konuşuyorduk,bana hayat boş dedi ...Dolduran olsa keşke dedim , hiç ummadığım kadar değer verse , karşılıksız sevse beni ,hep onun olsam dedi , hep dedim..
Çok yorgunum öyle böyle değil yani.Çok derin düşüncelerdeyim. Ne'mi düşünüyorum ?
Gelemeyen sevgiliyi ...
Gelipte anlayamadığım sevgiliyi ...
Kısacası ,,,
Hayalimdeki adamı...
Ben çok yalnızım , çok sensizim.Çok özledim...
Gel artık,doldur ömrümü. Bakmaya doyamayayım,güleyim...
Özledim gülmeyi...
Özledim seni...
　
-hiçgelmemişteaslındagelmiştegelmemişyahutgelecektekisevgiliyehitabenözlemdolusacmalıklasapanlamam...